Expeditieverslag

Niewsbrief oktober 2020

Of geen vakantie of mee op expeditie met Cambussa … De keuze is snel gemaakt J

Ik ben nu wel gewoon om te kamperen, maar met een mobilhome is dat toch een soort luxeversie. Voor 10 dagen met een klein tentje en een slaapmatje, dat is wel echt terug naar af! Maar we gaan ervoor!! Ik mag één niet te grote tas kleren meenemen. Inpakken op zich is al niet gemakkelijk, dus dit is al een kleine uitdaging. Uiteindelijk blijkt dat onze Landrover Defender zo vol zit met bagage dat onze kleding tas en dus ook mijn toiletzak de eerste 2 dagen gewoon niet uit de auto geraakt. Ik ben al heel blij dat ik op de morgen van dag 3 aan mijn toiletzak geraak en mijn tanden kan poetsen, al moet ik dan spoelen met tonic, want het water is op.

Laten we beginnen bij de onwaarschijnlijke 1ste nacht. Pas rond 2u ’s nachts, als ik al half lig te slapen, vinden we een eerste kampplaats. Als ik het plaatsje zie, vraag ik me af hoe we daar 2 tenten gaan opzetten, de mannen hadden al afgesproken dat we deze nacht met 3 in één tent zouden slapen. Ik voel echter dat mijn matje steeds slapper wordt en anderhalf uur later is het zo plat als een vijg, beginnersfoutje : de afsluitdop zat er niet helemaal goed op!

Dus ik verhuis dan maar naar de achterbank van de auto en ik beslis om de achterdeur wat open te laten, want deze luxueuze Defender lijkt me te hermetisch afgesloten en wie weet gaat het alarm af, als ik me beweeg. Deze nacht zal ik niet meer vergeten en die beginnersfout blijft de rest van de reis ook uit.

Tijdens de eerste rit moet ik vaststellen dat Zeger en Peter eigenlijk niet zoveel te vertellen hebben en ik maakte me wel wat zorgen. Doch vandaag komen de gesprekken op gang en ze stellen zelf ook vast dat ze na de drukke werkweken ook moeten acclimatiseren en in de flow van het verhaal moeten komen. Nu pas merkt Peter dat er ooknog iets ontbreekt … zijn teenslippers :)

Op onze expeditie verloopt de taakverdeling al snel alsof die is afgesproken. Zeger en ik zorgen voor het slaapgedeelte van ons kamp (2 kleine tentjes, slaapmatjes en slaapzakken) en Peter voelt zich het best met een snijplank op zijn schoot, want een tafel hebben we niet, wel een kampvuurtje met rooster en 1 gasbekje. Zo genieten we vele avonden van het magische avondlicht en leuke gesprekken, terwijl we een lekker wijntje drinken uit onze cambussa-beker en met ons bordje op de schoot van een heerlijke maaltijd smullen. Na het eten wassen we af in een klein wasteiltje en dit lukt ons meestal met slechts 1l water. Met uitzondering van de Defender zijn we goed op weg om uit onze comfortzone te stappen. Dit is back to basic !!

Pas op dag 3 kunnen we ons voor het eerst wassen.Zeger hangt een zak water omhoog en we zijn zo blij dat we ons zowel’s avonds als de volgende morgen een geïmproviseerd koud water douchke nemen. Wat doet dat deugd!We zijn ondertussen wat beter georganiseerd en we weten dat we altijd water moeten meehebben, want die verfrissingen willen we niet meer opgeven en zo lukt het ons dan elke avond om ons te wassen. Halleluja!

We rijden door prachtige gebieden en maken kennis met heerlijke mensen. Zo was de 78-jarige ‘monsieur’ Alain één van de uitzonderlijke ontmoetingen. Hij kon ons begeleiden naar een prachtige chateau, dat er 14 generaties en wat familiekwesties verder vervallen bijstaat. Een mooi decor voor een fotoshoot met onze Defender. Monsieur Alain vertelt me dat hij speciale doosjes maakt voor uurwerken en balpennen en na onze Defender- fotoshoot gaan we even bij hem op bezoek. Hij verwittigt ons dat we niet op de rommel moeten letten, maar dat was een understatement J De keuken heeft een grondige opknapbeurt nodig en de inrichting, aankleding en terras zijn waarschijnlijk niet meer gewijzigd sinds WO-II. Het enige dat erop wijst dat we in het heden zitten is een oude computer, die dagelijks enkele uren gebruikt wordt. Wat is Alain nog een gepassioneerde man, hij heeft nog zoveel ideeën die hij allemaal wil realiseren, want naast zijn doosjes is hij ook nog bezig met zijden sjaals, broekriemtasjes, de prachtige Ethiopische relikwieën die op zijn zolder liggen en zijn vriendin die hij door de Corona al een hele tijd niet meer heeft gezien. Terwijl de man honderduit vertelt kan Zeger niet stoppen met het maken van foto’s en monsieur Alain gaat daar helemaal in mee. Bedankt ‘monsieur Alain’, dit verhaal en je passie deden ons deugd. We zijn alle drie euforisch van deze ontmoeting en het is overduidelijk, Zeger is gevuld met energie.

Het blijft niet bij deze éné warme ontmoeting en het lijkt of dit allemaal gewoon op ons afkomt, maar het is de manier waarop je iets vraagt en aanbrengt en daar heeft vooral Zeger zijn charisma en het cambussa-verhaal véél mee te maken.

Met onze Landrover Defender hebben we ook enorm veel bekijks en we worden er héél veel op aangesproken.Voor onze tocht is het kleine koelkastje dat voorzien is tussen de bestuurder en passagierszetel van superwaarde, zo kunnen we vlees voor 1 dag meenemen en wat drank koel houden.Het rijden steekt nooit tegen en ik die constant op de achterbank zit, heb daar door het comfort totaal geen last mee.

Later bij een waanzinnige off-road baan, die bij momenten héél stijl is bewijst de Defender en de chauffeurs ook echt wel dat de auto niet alleen luxueus is voor op comfortabele banen, maar dat hij zich ook helemaal bewijst op dit soort terrein. De Defender brengt ons naar vele zalige plekjes aan meertjes, in de bergen en aan riviertjes waar we ongelooflijk van genieten en die ik allemaal zoveel mogelijk in me opneem. Maar dit off-road baantje in deze prachtige omgeving brengt ons wel echt naar een magische plek.

We zitten tussen de bergen op een vlakte met zicht op zee. Ongelooflijk !! Eerst nemen we een frisse duik in het zoute water en genieten we van de laatste zonnestralen. Dan ontdekken we op de terugweg een waterval waaronder we ons heerlijk kunnen afspoelen. Het water in de bergen is al koud, dus een waterval nog wat meer, maar het doet zo’n deugd en ik zie dat Peter bij elke koud-water-overwinning steeds gelukkiger wordt. Telkens straalt hij meer en meer en niets houdt hem nog tegen, integendeel.

We spreken af om de volgende morgen vroeg op te staan, voor de zonsopgang, maar het is bewolkt, toch kan niks onze euforie over deze plek temmen en we starten met een morgenwandeling op de GR121. Een hele tijd en vele foto’s later krijgen we honger en keren we terug voor ons ontbijt. Maar een Ranger strooit wat roet in ons opzet, we moeten onmiddellijk opruimen en vertrekken. Dat doen we niet zonder ons nog één keer goed te douchen onder de waterval J dan zijn we klaar voor de off-road terug naar boven. We ontdekken nog vele mooie kampplaatsen. Die zijn nu regelmatig hoog in de bergen en dan is het sowieso ’s avonds, ’s nachts en ’s morgens kouder.

Als Martine, die nog nooit gekampeerd heeft, ons komt vervoegen, krijgt ze echt de vuurdoop.We kamperen dan aan een rivier die bezaait ligt met grote keien. Om de tenten op te zetten moeten de mannen eerst wat keien verschuiven zodat deze ’s nachts niet in onze rug liggen te duwen.We starten onze kook- en aperitiefsessie al zittend op de keien, want stoelen zetten tussen de keien is nu ook niet zo gemakkelijk, maar onze poep doet al snel pijn en dan vinden we toch een plekje om die stoelekes te zetten :)

Onze expeditie is zo goed als voorbij, Zeger en ik moeten bijna terug naar huis. Maar niet zonder dat we een prachtige dag wandeling gemaakt hebben in de bergen. We staan extra vroeg in de ijzige koude op, zodat we het zwaarste stuk van de wandeling in de koelte kunnen doen en dat blijkt een goed gedacht, want pas om 7u ’s avonds, na een prachtige tocht en vele watervallen verder, komen we aan bij het einde van de tocht. We hebben onderweg genoten van de inspanningen, de uitzichten, de ontmoetingen, de picknicks, de wilde peterselie waarmee ik mijn oksels verfriste en de heerlijke verfrissingen in het ijskoude bergwater waarvan Peter helemaal begon te schijnen. Ik heb het allemaal goed opgenomen en met mijn armen wijd open laten binnen komen, zodat we met veel energie en nieuwe ideeën huiswaarts kunnen.

Ik heb mezelf, wonderwel zeer goed gevoeld in deze back to basic roadtrip. Beter dan ik had verwacht, kon ik afstand doen van onze luxe mobilhome. Het heeft me niet één keer tegengestaan om de tenten op te zetten, om in de tent te slapen en om die elke morgen weer op te breken. Het opzoeken van de kampplaatsen kon wel véél tijd in beslag nemen, maar ook daar leerden we in, zodat dit ook steeds vlotter ging en van zodra we de organisatie voor het wassen op punt hadden was ik helemaal tevreden!! Zo back to basics doet iets met een mens en als je dan na 10 dagen weer aan een tafel kunt eten en in een zacht bed kan slapen wordt dat extra gewaardeerd. Dus met veel plezier neem ik de volgende keer weer deel aan een Cambussa-expeditie!!

Maruschka

With love for Cambussa

INFORMATIE OVER CAMBUSSA

Cambussa treedt op als ambassadeur voor LANDROVER Voor meer nieuws van opkomende projecten, foto’s, verhalen, gebeurtenissen, gesprekken en lifebeelden, volg ons op FACEBOOK en INSTAGRAM (cambussa.be). Schrijf je in op onze nieuwsbrieven of neem contact op http://www.cambussa.be